Stajnie

- Jak powrót ukochanego syna do domu może jej zesuć życie? - zdziwila sie patrzac w jego oczy - Bredzisz.- pokrecila glowa z dezaprobata

- to miłe, że zakładasz że jestem ukochany. no w sumie racja. tylko że tyle lat kisiła się z ojcem, że teraz niech ma trochę prywatności. zobaczymy się w wakacje. a potem hm, pewnie MIT. jeśli nie popsuję ocen z matmy. - powiedział. i znowu się ugryzł w język. przeciez jej to nic a nic nie obchodzi. i jeszcze ten drażliwy temat, matma.

- Miło mieć jakieś plany na najbliższą przyszłość. Ja ich nie mam. I tak jestem ustawiona do konca zycia. Przejme interes matki - wzruszyla ramionami. Wcale nie to chciala w zyciu robic. Chociaz w sumie sama nie wieziala co chce robic. Wstala z belki i przeciagnela sie leniwie. Zycie zaczela ja porzadnie nudzic wobec tego sobie ziewnela

- a ja ojca. jednak hm, nie mam zamiaru być chłopcem po liceum, jeśli wiesz co mam na myśli. ale cóż, to tylko moje nudne życie, wiesz. nie chcę cię zamęczać - wstał i wrócił do pielęgnacji Shelley.

- Nie zameczasz mnie. I tak ostatnio nie mam sie do kogo odezwac. - westchnela dosc glosno i zalozyla swoja bluze z logiem the beatles, bo bylo jej zimno. - Muszę zadzwonic do domu. I niech mnie stad zabiora - usmiechnela sie kacikowo glaskajac po nosie klacz

spojrzał na nią, dokładniej w oczy. bo trzymamy się wersji, że Ed się w niej kocha. patrzył i tak o sekundę za długo, żeby się odwrócić i udawać że się nic nie stało czy coś, bo ona i tak zdążyła się zorientować że o coś mu chodzi. ale nic nie powiedział , pogłaskał tylko konia.

- Hm? - zapytała patrzac na niego uwaznie. Byla pewna, ze chcial cos powiedziec. Oczami wyobrazni juz widziala, ze do niej gadal. Złożyła rece na piersi i czekala.

- nie, nic. pewnie, jak xle się tu czujesz to lepiej jedź do domu - mruknął. stojąc tyłem, dodam. tak, Edwardzie, masz za swoje. jesteś frajerem a do tego jeszcze ją do siebie zraziłeś. pięknie.
oj tak, wyrzucał sobie.

- CHyba nic mnie tu nie trzyma, prawda? -zapytala jego plecow. Przeciez nie byla glupia. Wieziala, ze cos do niej czul, a ona w kazdym badz razie wczesniej sie tego strasznie bala i wolala zwyzywac go od ostatniego frajera niż się do niego zblizyc.

- nie wiem - wzruszył ramionami. przecież nie padnie przed nią na kolana i nie wyzna swojej miłości niczym pan Darcy w dumie i uprzedzeniu. myślał raczej o tym jak by się czuł gdyby go wyśmiała albo znowu wyzwała od frajerów. brr.

- Skoro tak - wzruszyla ramionami, odwrocila sie na piecie i ruszyla do wrot. Jednak zatrzymala sie w polowie drogi i zawrocila. Podeszla do niego nie spuszczajac wzroku z jego pieknych oczu. Kiedy juz znalazla sie tak blisko niego, ze niemal czula jego zapach skory musnela jego wargi swoimi po czym oczywiscie przeprosila rumieiac sie piekielnie

hahahahahaaha xd
chwycił ja za ramiona, ale delikatnie. i musiał na nią popatrzeć, sorii. i w sumie też się rumienił, wiadomo, to Ed. a potem, słuchając jej oddechu położył jej dłoń na policzku i powiedział, żeby nie przepraszała,bo jemu nie jest przykro. i ją pocałował, tak jak chciał od jakiś 3 miesięcy.

A ona jak ten kopciszek uciekla po niezwykle przyjemnym pocalunku. Wyszla ze stajni dotykajac swoich warg, ktore calowal ed. Miło. Poszła

był nieco oszołomiony, i o dziwo też macał swoje usta. i poszedł.